برای تماشای دیدنیهای مسکو، هرگز اسفند و فروردین را انتخاب نکنید. برفهای زمستانی دارند آب میشوند. بارانهای بهاری هم میبارد. خیس شدنتان حتمی است.
مسکو بیوقفه زیبااست. همین آن را محبوب کرده است. مسکو بزرگترین شهر روسیه و پایتخت این کشور است. دیدنیهای مسکو بیشمار است. کلیساهای زیبا، موزهها، کاخها و رودی که از وسط شهر میگذرد. مسکوی 860 ساله در کنار رودخانه مسکوا قرار دارد. با حدود 13 میلیون نفر جمعیت.
مسکو از سرزندهترین و هیجانانگیزترین شهرهای اروپا است. شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید یکی از بهترین سیستمهای متروی دنیا با 185ایستگاه در این شهر قرار دارد. کاخ کرملین مقر حکومت روسیه است. این کاخ در مسکو قرار دارد. مسکو بزرگترین شهر اروپا و ششمین شهر پرجمعیت دنیا به شمار میرود.
تیر و مرداد بهترین زمان سفر به مسکو است. هوایش دل انگیز و دونفره است. البته مسکو در زمستان یکی از زیباترین شهرهای جهان است. اگر با سرما مشکل ندارید، زمستان مسکو را از دست ندهید. هزینه سفرتان هم ارزانتر تمام میشود. اسفند و فروردین را هرگز برای سفر انتخاب نکنید. برفهای زمستانی دارند آب میشوند. بارانهای بهاری هم میبارد. خیس شدنتان حتمی است.
مسکو شهر زیبا و بزرگی است. حتی گفتهاند به تنهایی میتواند یک کشور باشد! معلوم است شهری که به خاطر بزرگی و زیبایی میتواند اندازه یک کشور باشد، کلی جاذبه گردشگری و جاهای دیدنی دارد. مسکو با کلیساها و موزه هایش هم مشهور است. بنابراین بیشترین وقتتان برای بازدید از این جاذبهها سپری میشود. مسکو کافه های رویایی زیادی دارد. تفریح در کافههای بزرگ و کوچک این شهر را گوشه ذهنتان داشته باشید.
در روز اول سفرتان به مسکو، یکراست خودتان را به میدان سرخ برسانید. میدان سرخ، اصلیترین جاذبه مسکو و حتی روسیه به شمار میرود. از فضای اطراف میدان و چشم اندازهای تاریخی آن لذت ببرید. کلیسای سنت باسیل را ببینید. از مقبره لنین و جسد مومیایی شده او در کت و شلوار مشکی بازدید کنید. با گشت و گذار در راهروهای موزه تاریخ مسکو، غرق در شگفتی شوید. از فضای پارک الکساندرووسکی لذت ببرید. در خیابان آربات قدم بزنید. تمام این جاهای دیدنی مسکو نزدیک به هم قرار دارند. با پای پیاده و زمان بسیار کوتاهی میتوانید خودتان را از یکی به دیگری برسانید.
میدان سرخ، بزرگ است. بنابراین طبیعی است اگر به دو روز زمان برای بازدید از آن نیاز داشته باشید. در روز دوم سفرتان مجدد به میدان سرخ بروید. از قلعه رویایی کرملین که قلب تپنده حکومت روسیه است، بازدید کنید. کلیسای بشارت، کلیسای درمیشن، کلیسای فرشته و کلیسای کازان را ببینید. تئاتر بلشوی نیز یکی از مشهورترین جاهای دیدنی مسکو است. حیف است اگر از بزرگترین مرکز هنرهای نمایشی جهان دیدن نکنید.
در روز سوم سفرتان به مسکو راهی تپههای اسپرو شوید. این تپهها برای روسیها بسیار نوستالژیک است. در ادبیات روسیه نیز تجلی یافته. تپههای اسپرو حدود 220 متر از سطح دریا بلندتر است. چون در حاشیه رود مسکوا قرار دارد، چشم اندازی رویایی و تماشایی از مسکو میدهد. بعد از آن راهی صومعه نوودویچی شوید. پس از آن از کلیسای مسیح منجی دیدن کنید. موزه پوشکین را ببینید. سپس راهی نگارخانه ترتیاکوف شوید.
بازدید از جاهای دیدنی مسکو در روز چهارم
در روز آخر سفرتان به مسکو از موزه نجوم دیدن کنید. بعد به پارک هنر مسکو بروید. این پارک بزرگترین موزه مجسمه سازی مسکو است که در فضای روباز قرار گرفته. این پارک به کافه تراسهای بینظیرش شهرت دارد. قایق سواری در رودخانه از دیگر جاذبه های پارک است. پارک گورکی از دیگر جاهایی است که باید ببینید. بهتر است در روز آخر سفر، ویترین گردی را فراموش نکنید.
کاروانسرای خانات در سال 1357 آتش گرفت. برای همین سالیان سال بی استفاده مانده بود. البته جای شکرش باقیست که کاروانسرا فقط سوخت و از گزند تخریب و تغییر کاربری دور ماند. مثلا جایش آپارتمان 164 واحدی نساختند!
کاروانسرای خانات در میدان شوش تهران قرار دارد. یعنی جایی وسط شهر. باورتان میشود تا همین صد سال قبل این کاروانسرا خارج از حصار پایتخت بود؟ کاروانسرای خانات در جاده حضرت عبدالعظیم قرار داشت. یعنی در مسیر تهران به ری. حالا حساب کنید آن روزها تهران چقدر کوچک بود! در زمان قاجار، کاروانسرای خانات وسیعترین بنای تهران بوده است.
در دنیای قدیم، شبها دروازههای شهر را میبستند. به این صورت امنیت شهر و ساکنانش را فراهم میکردند. بعضی کاروانهای تجاری، دیر به شهر میرسیدند و پشت در میماندند. وضعیت بدی بود. هر لحظه امکان داشت دزدان و راهزنان به قافله بزنند. برای همین کمی آن سوتر از دروازههای شهر، کاروانسرا میساختند. اینجوری دیگر نگرانی بابت دیر رسیدن قافله وجود نداشت. قافله به کاروانسرا میرفت و جای آدمها، چهارپایان و کالاهای تجاری امن بود. تبریک میگوییم. شما داستان تولد کاروانسرای خانات را خواندید!
کاروانسرای خانات در سال 1357 آتش گرفت. برای همین سالیان سال بی استفاده مانده بود. البته جای شکرش باقیاست که کاروانسرا فقط سوخت و از گزند تخریب و تغییر کاربری دور ماند. مثلا جایش آپارتمان 164 واحدی نساختند! کاروانسرا را همین چند سال قبل مرمت کردند. در نوروز 1388 اولین رویداد جشن ملی نوروز در این کاروانسرا برگزار و اینگونه بود که کاروانسرای خانات به یکی از دیدنیهای تهران تبدیل شد. کاروانسرا ثبت ملی شده است. یعنی ارزشش خیلی زیاد است.
فیلم یکی از ما دو نفر را دیدهاید؟ همانی که تهمینه میلانی کارگردانش است. بخشی از لوکیشنهای این فیلم در کاروانسرای خانات بود. بازسازی کاروانسرا کاملا مطابق با تاریخ آن است. مثلا آنجا دیوارهای کاهگلی میبینید. تختهای چوبی و مخدههای گل گلی حجرهها را زیبا کردهاند. هر جا که امکانش بوده گلدان شمعدانی گذاشتهاند. خلاصه حسابی حال و هوای تهران قدیم در کاروانسرا به مشام میرسد.
شمال میدان شوش، جنوب چهار راه مولوی، میدان امین السلطان، خیابان صاحب جمع. این آدرس دقیق کاروانسرا است. میتوانید برای تفریح آنجا بروید. در سرای سنتی آن بنشینید. چیزی سفارش دهید و از فضا لذت ببرید. همچنین میتوانید خودتان را به صرف غذاهای ایرانی، به رستوران کاروانسرا دعوت کنید. بعضی حجرهها فروش دارند. خشکبار و صنایع دستی بخرید. خیالتان بابت مرغوب بودن آنها راحت باشد. بعضی رویدادها در کاروانسرا برگزار میشود. گوش به زنگ باشید.
درخت سرو هرزویل اثری ارزشمند است. به اندازهای که در فهرست آثار ملی ثبت شده. سازمان حفاظت از محیط زیست هم حسابی مراقباش است. شوخی که نیست. درخت سرو هرزویل یک مادربزگ کهنسال است و احتراماش واجب.
تا به حال درختی 3 هزار ساله دیدهاید؟ دوست دارید با یکی از کهنسالترین موجودات زندهی دنیا عکس سلفی بیندازید؟ از آشنایی با مادربزرگ همهی درختهای ایران خوشحال میشوید؟ اینجا را بخوانید تا ایشان را به شما معرفی کنیم. درخت سرو هرزویل همان مادربزرگ عزیز است. درختی کهنسال که برخی اعتقاد دارند بیش از 3 هزار سال است که زنده است. درخت سرو هرزویل جایی در مسیر تهران- گیلان قرار دارد. اسمش را هم از روستایی که در آن قرار دارد قرض گرفته است. با وقار، در حوالی شهر منجیل نشسته است و انتظار گردشگران را میکشد.
به طور دقیق: جاده تهران رشت- منجیل- روستای هرزویل- کنار جاده، این سرراستترین آدرس برای پیدا کردن درخت سرو چند هزار ساله است. میگویند حتی پیش از زمان هخامنشیها این درخت وجود داشته است. در آن روزگاران، این درخت در کنار راه شاهی قرار داشت.
ناصرخسرو را میشناسید؟ همان جهانگرد معروف دنیای قدیم. ناصر خسرو در سفرنامهاش به وجود این درخت اشاره کرده است. درخت سرو هرزویل اثری ارزشمند است. به اندازهای که در فهرست آثار ملی ثبت شده. سازمان حفاظت از محیط زیست هم حسابی مراقباش است. شوخی که نیست. درخت سرو هرزویل یک مادربزگ کهنسال است و احتراماش واجب.
در نظر داشته باشید که دور تا دور درخت، حصار کشیدهاند. بنابراین تا تنه درخت نمیتوانید جلو بروید؛ لمساش کنید و زیر سایه آن بنشینید. باید به دیدناش از فاصله چند متری قناعت کنید. گفتن ندارد که باید بهداشت را رعایت کنید. حواستان به نیروگاه بادی منجیل باشد. از کنار جاده معلوم است. دیدن آن همه توربین بادی که روی تپههای اطراف در حال حرکت هستند، جالب است. مخصوصا در چشم انداز غروب خورشید. از آن حوالی زیتون بخرید. کلی فروشگاه زیتون میبینید. میتوانید تست کنید. بهداشتی و آسان. سپس انتخاب کنید که از کدام بخرید. شهر رودبار هم زیبااست. به صورت پلکانی ساخته شده و از کنار جاده دیده میشود. یادتان نرود که آن اطراف، در سال 1369 دچار زلزله شد. تقریبا هیچ سازه و بنای تاریخی آن حوالی وجود ندارد. همه چیز بازسازی شده و مربوط به دوران جدید است. دنبال اثر تاریخی نباشید.
بیشتر بخوانید :
شاید دانستن این نکته برایتان جالب باشد که دلیل توپی شکل بودن هتل کپری چیست؟ در واقع کپرها سقف گنبدی دارند. سازندگانش این کار را میکنند تا همیشه بخشی از داخل خانه سایه داشته باشد.
نمیدانید هتل کپری چیست؟ ایرادی ندارد. هتل کپری تازه 2-3 سال است که افتتاح شده. بنابراین طبیعی است اگر درباره آن چیزی ندانید. هتل کپری یکی از عجیبترین هتلهای ایران است. پنج ستاره و لوکس است و در دنیا مشابهای ندارد. همه اتاقهای این هتل و فضاهای عمومیاش به شکل کپر ساخته شدهاند.
حالا نوبت به سوال بعدی میرسد. کپر چیست؟ کپر به کلبههای ساده روستایی میگویند. سقف کپرها به صورت گرد و گنبدی ساخته میشوند. برای همین کپرها شبیه به توپ به نظر میرسند. توپی کاهگلی! به هتل کپری، هتل توپی هم میگویند. دوست دارید مهمان یکی از همین توپهای بامزه شوید؟
کپرها در روستاهای نواحی مرکز ایران ساخته میشوند. این کلبهها را با کاهگل و الیافی از درختان خرما میسازند. کپرها خانههایی ساده و کوچک هستند. کپرنشینان نیز معمولا چندان پولدار نیستند. برای همین کپر با فقر برابری میکند. تا همین چند وقت قبل، یعنی پیش از ساخته شدن هتل کپری، کپر نماد فقر بود. اما الان دیگر این طور نیست، کپر به نماد ثروت تبدیل شده ، در واقع کپر به نماد اینکه در فقر و محرومیت هم میتوان ثروت آفرینی کرد، تبدیل شده است. جالب نیست؟
هتل کپری در قلعه گنج قرار دارد. قلعه گنج کجااست؟ جایی حوالی جنوب کرمان. شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید وبسایت معروف tripadvisor.com هتل کپری را در گروه خاصترین هتلهای دنیا قرار داده است. این هتل برای خارجیها خیلی جذابیت دارد. اروپاییها بیشترین هواداران هتل کپری هستند. معماری هتل و اطرافش خیلی با اقلیم و فرهنگ خودشان متفاوت است. همین موضوع آنها را جذب میکند.
نکات مهم در سفر به هتل کپری
هتل کپری در منطقهای کویری قرار دارد. در کویر هم مار و عقرب زندگی میکنند. پس لازم است به نکات زیر توجه کنید:
در اتاقتان را سریع ببندید. مهمان ناخوانده که نمیخواهید. بدون راهنمای محلی به طبیعت اطراف نروید. ممکن است خدای ناکرده اتفاق بدی بیفتد. اتاقهای هتل در حیاط قرار دارند. یعنی زیر سقف خدا. کفش خود را بیرون در اتاقتان نگذارید. مارها و عقربها عاشق بوی جوراب هستند. ممکن است در کفش شما جا خوش کنند. آن وقت….
شاید دانستن این نکته برایتان جالب باشد که دلیل توپی شکل بودن هتل کپری چیست؟ در واقع کپرها سقف گنبدی دارند. سازندگانش این کار را میکنند تا همیشه بخشی از داخل خانه سایه داشته باشد. گرمای آن بیش از حد تحمل نشود و آسایش افراد به هم نخورد. حقیقت جالبی به نظر میرسد. اینطور نیست؟ باید به هوش نخستین افرادی که این تکنیک را اختراع کردند، آفرین گفت.
بیشتر بخوانید :
استفاده از فواید چشمههای آب گرم لاریجان فقط محدود به مکانهای عمومی نیست. در لاریجان سوئیتهای تماممبلهای وجود دارند که میتوانید اجاره کنید. دسترسی به چشمههای آب گرم به صورت لولهکشی و کاملاً بهداشتی در این سوئیتها ممکن است.
تفریحات آبی دوست دارید؟ طبیعت را چطور؟ تفریحی که هم آبی باشد هم طبیعی، باب میلتان است؟ احتمالاً آب گرم لاریجان همانی است که هیجانزدهتان میکند. لذت دراز کشیدن در وانی پر از آب گرم را از دست ندهید. هیچ آبگرمکن و پکیجی وجود ندارد. شاید جالب باشد اگر بدانید این آب را آتشفشانی خاموش، گرم کرده!
محدوده البرز میانی، تعداد زیادی چشمه آب گرم دارد. همه آنها هم به خاطر وجود کوه دماوند است. کوه دماوند الان خواب است. فعالیت آتشفشانی هم ندارد. با این حال میتواند چشمههای آب را گرم کند. کسی چه میداند. شاید روزی دماوند هم بیدار شود.
این سوال چند جواب دارد. اول از همه وجود چشمههای آب گرم است. چشمههای آب گرم محبوب هستند. چون خاصیت درمانی دارند. آنها سرشار از املاح معدنی هستند. بیماریهای مفصلی، پوستی و روحی با کمک آنها تا حد زیادی بهبود پیدا میکنند. طبیعت لاریجان نیز زیباست. چشمانداز کوهستانی و هوای پاک. مکانی آرام برای استراحت و به دست آوردن آرامش. دوست ندارید سفری یکی دو روزه به پای کوه دماوند- همان دیو سپید پای در بند- داشته باشید؟
لاریجان در محدوده جغرفیایی استان مازندران قرار دارد. از مسیر هراز میخواهید راهی لاریجان شوید؟ باید در جاده آنقدر برانید که به محدوده گزنک برسید. از آنجا تابلوی لاریجان را میبینید. جادهای که به لاریجان میرسد، کوهستانی و هزار پیچ است. با این حال خاکی نیست. آسفالت شده و مشکلی وجود ندارد.
در لاریجان چند فضای عمومی برای استفاده از چشمههای آب گرم وجود دارد. یکی از آنها حمام عباسی است. مکانی تاریخی که البته بسیار شلوغ است. شاید به خاطر همین شلوغی، زیاد از وضعیت بهداشت آن خوشتان نیاید. استخر آب آهن هم از دیگر فضاهای عمومی است که در آن میتوانید تنی به آب بزنید. خبر خوب آن که میتوانید استخر خصوصی داشته باشید. در لاریجان سوئیتهای تماممبلهای وجود دارند که میتوانید اجاره کنید. همه آنها وانهای بزرگ شبیه به استخر دارند. دسترسی به آب چشمههای طبیعی هم از طریق لولهکشی و کاملاً بهداشتی فراهم است. دیگر چه چیز از این بهتر؟
با این حال، حوله و وسایل شخصی با خودتان ببرید. اگر بخواهید از مغازههای آنجا خرید کنید، گران تمام میشود. لاریجان ییلاقی است. بنابراین عسلهای طبیعی خوبی دارد. میتوانید به عنوان سوغات بخرید.
بیشتر بخوانید :