روزنوشتهای خانم نئاندرتال
روزنوشتهای خانم نئاندرتال و فقط همین!روزنوشتهای خانم نئاندرتال
روزنوشتهای خانم نئاندرتال و فقط همین!روستای برغان، جای خوب آلوها و الک‌ها
پیش از آنکه از جاهای دیدنی تهران بگوییم، کمی نوستالژی بازی کنیم. قدیم‌ترها یادتان هست؟ آن زمانی که وانتی‌ها در کوچه و خیابان‌های شهر می‌چرخیدند و میوه و تره‌بار می‌‌فروختند و در بلندگوی خود بلند بلند می‌گفتند: خیار جالیزی، کدو مسمایی، آلوی برغانی و …… تا حالا به ترکیب دو کلمه آلو و برغان فکر کرده‌اید؟ آیا می‌دانید برغان کجاست؟ با مجله گردشگری پیام دلتا همراه باشید تا با هم به روستای برغان، مهد آلوهای دلبرانه سفر کنیم و از زیبایی‌های آنجا بیشتر بدانیم.
پل تاریخی روستای برغان
برغان کجاست؟
تا قبل از اینکه استان البرز از تهران جدا شود، برغان یکی از جاهای دیدنی تهران به شمار می‌رفت. حالا اما در استان البرز قرار دارد و یکی از روستاهای نزدیک کرج محسوب می‌شود. برغان بین کرج و هشتگرد قرار دارد. یعنی فاصله چندانی تا پایتخت ندارد. در واقع برغان در محدوده ساوجبلاغ استان البرز قرار دارد. برای رفتن به برغان کافیست 13 کیلومتر از کرج دورتر شوید تا به روستای برغان برسید. برای رسیدن به برغان، دو مسیر وجود دارد. از کرج – گوهردشت، جاده آتشگاه به سمت این روستا بروید و یا از اتوبان کرج- قزوین تابلو کردان را که دیدید به سمت راست رفته و پس از کردان به سمت برغان بروید.
دیدنی‌های برغان
برغان فقط یک روستا نیست! مجموعه کاملی از دیدنی‌های تاریخی و طبیعی را یکجا در خود دارد. برغان به باغ‌های میوه، به ویژه آلو شهرت دارد. بنابراین بخش بزرگی از روستا و اطرافش زمین‌هایی با کاربری باغی است. کوچه باغ‌های باصفایی دارد که جان می‌دهد برای عکاسی.
افزون بر آن تکیه‌های برغان شهرت تاریخی دارند. در یکی از این تکیه‌ها سوژه‌ای منحصر به فرد برای عکس و استوری‌های شما در شبکه‌های مجازی است. به این در به اندازه‌ای قفل و دخیل بسته‌اند که چیزی از بافت اصلی آن دیده نمی‌شود. یک درخت سیب قدیمی در مرکز روستا قرار دارد. از گذشته‌های دور تا کنون، دختران مجرد روستا شب‌های جمعه دور این درخت جمع می‌شدند و برای حاجت روایی شمع روش می‌کردند. دیدنش خالی از لطف نیست.
بقایای یک کاروانسرای عباسی از دیگر دیدنی‌های روستاست. کارونسرا هنوز بازسازی نشده است. مسجد جامع 800 ساله روستا نیز با آن چنار قدیمی‌اش از دیگر دیدنی‌هایی است که نظر شما را به خودش جلب می‌کند. پل قدیمی برغان که ابتدای روستا قرار دارد، از دیگر دیدنی‌هایی است که می‌توانید ببینید. این پل تاریخی و مربوط به دوران صفویان است. رودخانه زیر پل هم از زیبایی‌های روستا به شمار می‌رود.
کی برویم؟
هر وقت فرصت داشتید! این روستا در همه فصول سال زیباست. بهار و تابستان، پاییز و زمستان منظر ورود گردشگران است. از آنجایی که به کلان‌شهرها نزدیک است و جاده استانداردی دارد، در هیچ موقع از سال برای رفتن به آنجا با مشکل روبه‌رو نمی‌شوید.
نکات مهم در بازدید از روستای برغان
در فصل میوه‌دهی باغ‌ها، میوه تازه بخرید. وقتی فصل میوه تمام شد، از خشکبار روستا بخرید و با خودتان به منزل بیاورید. آلوهای خورشتی برغان شهرت جهانی دارند. چرا شما از این محصول لذیذ مصرف نکنید؟ شاید برای شما جالب باشد اگر بدانید مردم برغان به الک سازی شهرت دارند و الک، صنایع دستی این روستا محسوب می‌شود. هر خانه و آشپزخانه‌ای به الک نیاز دارد. الک برغانی بخرید.
نکات مهم برای افراد با نیازمندی‌های ویژه
افرادی که معلولیت حرکتی دارند، می‌توانند از روستا بازدید کنند. روستا تقریبا مسطح است و حرکت ویلچر بدون مشکل خاصی انجام می‌شود. به جز بعضی مناطق مثل قسمت‌هایی از رودخانه، بقیه جاهای روستا برای بازدید افراد با نیازمندی‌های ویژه مناسب به نظر می‌رسد. همچنین این روستا می‌تواند مقصد سفری خوب برای خانواده‌های دارای فرزند اوتیسم باشد. طبیعت روستا و چشم‌اندازهای محیطی اطرافش می‌تواند در درک محیطی به این کودکان کمک کند.
ایشان 190 میلیون ساله هستند!
با کهنسال‌ترین موجودی که می‌توانید ببینید ملاقات کنید. جناب علیصدر منتظر شماست!
تا به حال با یک پدیده 190 میلیون ساله ملاقات کرده‌اید؟ احتمالا نه! پس درنگ نکنید. برای سفر به غار علیصدر برنامه بریزید و قدیمی‌ترین چیزی را که ممکن است در زندگی با آن ملاقات کنید از نزدیک ببینید. غار علیصدر در فهرست میراث طبیعی نیز به ثبت رسیده است. با مجله گردشگری پیام دلتا همراه باشید تا با هم به این غار زیبا سفر کنیم.
غار علیصدر طولانی‌ترین غار آبی- آهکی جهان و تنها غار تالابی ایران است که از دوران دوم زمین‌شناسی، یعنی دوران ژوراسیک به یادگار مانده است.
قبلا پناهگاه بود
شواهد نشان می‌دهد که غار علیصدر از گذشته‌های بسیار دور به عنوان پناهگاه مورد استفاده انسان‌های اولیه قرار می‌گرفت. تا پیش از خبر کشف علنی این غار، مردم بومی از آن به عنوان مکانی امن در برابر حمله اشرار استفاده می‌کردند و از آبش برای تامین آب مورد نیاز زمین‌های زراعی خود بهره می‌بردند.
اینجا باکتری ندارد
غار علیصدر مهمترین و طولانی‌ترین غار قابل قایق‌رانی در ایران است. همه مسیرهای غار هنوز کشف نشده. داخل غار علیصدر نور طبیعی ندارد. از این‌رو حیات جانوری حتی در حد باکتری نیز درون غار وجود ندارد. دم و بازدم گردشگران و آلودگی‌های کف کفش‌های آنان به داخل غار سرایت می‌کند. اما چون سنگ‌های داخل غار تنفس می‌کنند و از طرفی شرایط رشد و تکثیر فراهم نیست، آلودگی‌ها پس از مدت کمی از بین می‌روند.
این آب خوردنی نیست
آبی که در اغلب دالان‌های غار علیصدر جاری است، آبی بی‌مزه و بی‌رنگ‌وبو و بسیار خنک است. آنقدر که سنگ‌‌ریزه‌های بستر رود نیز به راحتی قابل دیدن هستند؛ هرچند در بعضی نقاط ارتفاع آب تا 14 متر نیز می‌رسد. می‌گویند آب غار علیصدر را نباید خورد. زیرا درصد املاح آهکی آن بسیار بالااست. از این رو امکان رسوب گذاری در کلیه‌ها وجود خواهد داشت.
غار علیصدر
این گل کلم‌ها خوردنی نیستند
شهرت غار علیصدر به دلیل اشکال رسوبی درون آن است که به صورت طبیعی و بدون دخالت انسان ایجاد شده و جلوه‌های بی نظیری از زیبایی و ظرافت را به بیننده نشان می‌دهند. در بعضی تالارهای غار، چکنده (استالاگتیت)های زیبایی از سقف به سمت پایین ایجاد شده‌اند که شکل گل‌کلم به خود گرفته‌اند و به اندازه‌ای طبیعی به نظر می‌رسند که بازدیدکنندگان به اشتباه می‌افتند.
از کف زمین نیز چکیده (استالاگمیت)های منحصر به فردی مانند گیاهان عجیب و جادویی در رنگ‌های متفاوت روییده که چشم‌ها را خیره می‌کند. غار علیصدر با تونل‌های آبی، تالارها، جزیره‌ها، قندیل‌ها، سازه های آهک و کلسیمی و اشکال بدیع و طبیعی خود یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی ایران به شمار می‌رود.
داستان غار علیصدر
داستان بامزه‌ایی هم درباره نامگذاری این غار وجود دارد. در گذشته، روستای همجوار با غار، علی‌سرد نام داشت و غار را نیز به همین نام می‌شناختند. پس از کشف غار، پیمانکاری مسئولیت ساخت اقامتگاه گردشگری در کنار غار را بر عهده گرفت. روی تابلوی معرفی پروژه، اشتباها علی‌سرد، علیصدر نوشته شد و این نام روی غار ماند و کم‌کم روستای همجوار نیز علیصدر نام گرفت.
چطور برویم؟
شیوه رفتن به غار علیصدر کاملا به برنامه‌ریزی سفر شما وابسته است. اینکه مقصد پیشین شما کجا بوده و بعد از همدان قرار است به کجا سفر کنید. اگر از مرکز ایران به سمت همدان می‌روید، بهترین مسیر استفاده از اتوبان ساوه است. انتهای این اتوبان به جاده قزوین- همدان می‌رسد. چند کیلومتر مانده به همدان، پلیس راه همدان- قزوین را می‌بینید. درست از همان حوالی در سمت راست خود تابلوی کبودرآهنگ را می‌توانید ببینید. این مسیر شما را به روستای علیصدر هدایت می‌کند. این مسیر را ادامه دهید تا به دوراهی قراگل برسید. مسیر سمت راست شما را مستقیم به علیصدر راهنمایی می‌کند. گرچه مسیر سمت چپ نیز به علیصدر می‌رسد. با این تفاوت که کمی طولانی‌تر است.
کی برویم؟
غار علیصدر در نیمه اول سال از ساعت 8 صبح تا 5 بعد از ظهر پذیرای ورود گردشگران است. در نیمه دوم سال نیز ساعت بازدید از 8 صبح تا 3 بعدازظهر است. بهترین فصل بازدید دوره سرد سال است. زیرا مسافران کمتری آنجا هستند و خلوت‌تر است.
در روزهای پر بازدید و تعطیلات، در همه ساعت‌ها جمعیت زیادی حضور دارند و معمولا بازدیدها نیاز به صبرکردن و منتظر ماندن دارد. خبر خوب اینکه غار علیصدر هرگز تعطیل نیست. در همه روزهای سال، چه تعطیلات رسمی و چه ایام عزا، می‌توانید از غار دیدن کنید. تابستان هم برای سفر عالی است. مشکل، فقط شلوغی است.
نکات مهم در بازدید از غار
به‌عنوان یک گردشگر متعهد لازم است نکاتی را رعایت کنید. هر اندازه هم صحنه‌هایی که می‌بینید نفس‌گیر باشد، باز هم اجازه ندارید با استفاده از نور فلاش عکاسی کنید. البته مجاز هستید بی‌فلاش عکس بیندازید و یا فیلم بگیرید. سیگار نکشید. آلودگی صوتی ایجاد نکنید و تا حد ممکن سکوت کنید و از آرامش و هوای پاک و بی گرد و غبار غار لذت ببرید. درون غار علیصدر نخورید و نیاشامید و مراقب باشید چیزی در آب نریزید. به هیچ عنوان تلاش نکنید قسمتی از سنگ‌های آهکی درون غار را با خود به عنوان یادگاری بیرون ببرید. حتی اگر یک ذره چند میلیمتری باشد. بطور خلاصه نه چیزی بگذارید و نه چیزی بردارید.
یادتان باشد قرار است سوار بر قایق، روی رودهای زیرزمینی که گاهی حتی تا 14 متر عمق دارند، پارو بزنید. بنابراین جداً از شوخی درون قایق‌ها بپرهیزید و حتما جلیقه نجات بپوشید. بد نیست اگر ژاکت سبکی به همراه داشته باشید. احتمالا مجبور می‌شوید بخشی از مسیر آبی را پدال بزنید تا قایق‌تان به حرکت درآید. آماده باشید. همچنین مسافتی را نیز پیاده بروید. پس کفش مناسب به پا کنید.
درون غار علیصدر مشکل پزشکی برای کسی ایجاد نمی‌کند. فقط ممکن است افرادی که از فضاهای بسته ترس دارند، دچار مشکل شوند که البته ترسی روانی است و در حقیقت خطر تهدیدکننده‌ای وجود ندارد.
غار علیصدر
همچنین بخوانید:
هتل صخره ای لاله کندوان، غارنشین‌های لاکچری
کلیسای کانتور ؛ مکان سرخ پرستش
گیلان ، رضوانشهر ، رایحه ای از تالش
گردنه حیران ، جاذبه زیبای گردشگری
دشت هویج بدون هویج!
سفر به دشت هویجی که هویج ندارد یکی از بهترین تصمیمات شما در این تابستان است.
دشت هویج یکی از جاهای دیدنی تهران است. تصور نکنید با سفر به این منطقه قرار است وارد مزرعه هویج بشوید و هویج‌های نارنجی را نوش جان کنید. دشت هویج، دشتی بدون حتی یک عدد هویج است! با این حال یکی از محبوب‌ترین ییلاق ها و جاهای دیدنی تهران به شمار می‌رود. با مجله گردشگری پیام دلتا همراه باشید تا با هم به دشت هویج سفر کنیم و زیبایی‌های آن را ببینیم.
دشت هویج کجاست؟
جایی در شمال تهران. بهترین راه رفتن به آنجا این است که به شمال شرق تهران بروید و از طریق جاده‌ی لواسان به دوراهی لشگرک برسید. سپس جاده را به سمت شرق ادامه دهید . به لواسان که رسیدید، باز هم به سمت شرق برانید. بعد از طی کردن حدود ۱۰ کیلومتر به روستای اَفجه می‌رسید. پس از افجه یک دو راهی وجود دارد. متاسفانه باید مسیر خاکی را ادامه دهید. البته نگران نباشید. مسافت کوتاهی است. ماشین‌تان را همان جا پارک کنید. شما به دشت هویج رسیده‌اید. بقیه مسیر را باید پیاده طی کنید. البته از اتوبان ارتش در شمال تهران و جاده سوهانک هم می‌توانید به دشت هویج برسید.
چرا هویج؟
دشت هویج، هویج ندارد. دنبال هویج نباشید و سودای آب هویج تازه را از سرتان بیرون کنید. درباره اینکه چرا به این ییلاق، دشت هویج می‌گویند، چند دلیل آورده شده. بعضی‌ها می‌گویند مردم بومی منطقه از دیرباز تا همین چند ده سال قبل، سالیان درازی در آن حوالی هویج می‌کاشتند و از این طریق زندگی می‌کردند. با توجه به اینکه تقاضا برای خرید هویج آن هم در گذشته چندان زیاد نبوده، شاید این دلیل درستی برای نامیدن دشت هویج به این نام نیست.
دلیل دیگر این است که پوشش گیاهی این منطقه در بهار به رنگ نارنجی در می‌آید. کل دشت پر می‌شود از گل‌های نارنجی رنگ خودرو. درست به رنگ هویج! برای همین منطقه را دشت هویج نام گذاری کرده‌اند. دلیلش هر چه که باشد و نام منطقه هر نامی که باشد، چندان مهم نیست. مهم این است که شما برای رفتن به آنجا برنامه ریزی کنید و با سفر به آن، یک روز خوب برای خودتان بسازید.
در دشت هویج چه خبر است؟
محلی‌ها به دشت هویج، دشت کرچال نیز می‌گویند. اطراف دشت هویج پر از باغ‌های گیلاس است با این حال چون این باغ‌ها شخصی هستند، زیاد به کارتان نمی‌آیند. در همان ابتدای مسیر آبشاری به نام پسچوبک مشرف به دره وجود دارد که نباید دیدن آن را از دست بدهید. آبشار چرند و آبشار موآب نیز در دشت هویج قرار دارند. بازدید از آنها را به شما توصیه می‌کنیم. روستای افجه نزدیک دشت هویج قرار دارد. این روستا چندین جاذبه تاریخی دارد که مهمترین آن، حمام تاریخی روستااست که هنوز هم حمام است! یعنی می‌توانید بروید و دوش بگیرید و تر و تمیز به بقیه گردشگری‌تان بپردازید.
دشت هویچ مسیری برای پیاده روی در طبیعت است که ابتدای مسیر صعود به قله‌های مرتفعی مثل پرسون و آتشکوه و ریزان به شمار می‌رود. اگر تجهیزات کوهنوردی دارید و این ورزش یکی از سرگرمی‌های مورد علاقه شمااست، بد نیست صعود را نیز امتحان کنید.
غار موزه دیده‌اید؟
از ارتفاعات دشت هویج، قله دماوند قابل مشاهده است. غار موزه شگفت انگیزی هم در همان حوالی وجود دارد. غار موزه طبیعی نیست. یعنی به دست یک انسان ساخته شده. بازدید از غار موزه تجربه منحصربه‌فردی است. باید بروید تا خودتان ببینید چرا باید از آن بازدید کنید. غار موزه در مسیر روستای کندعلیا، بخشی از دیواره رشته‌کوه‌های البرز را به خود اختصاص داده است. هنگام بازدید از این موزه جالب، می‌توانید در فضای باز چای و نسکافه بخورید. همین‌طور از بالای خانه درختی که در محوطه حیاط غارموزه وجود دارد، منظره‌ای کوهستانی بی‌نظیری را ببینید.
این غارموزه نه به دست طبیعت که با دست‌های ناصر هوشمند وزیری، استاد مجسمه‌ساز ایجاد شده است. دهلیزهای این غار موزه از میان سنگ سخت گرانیت البرز، عشق به فرهنگ ایران را در دل خود جای داده است. او در شیب کوه، غارش را با دهلیزهایی ۴۰ متری وسعت بخشیده است. درون غار موزه مجسمه‌های چوبی، گچی، سیمانی، سنگی و فلزی در معرض دید شما قرار می‌گیرند. همچین مجسمه‌هایی از شخصیت‌های بزرگ و اسطوره‌ای ایران و مجسمه‌های از حیوانات که به دست استادساخته شده در درون غار به چشم می‌خورد.
وزیری برای قلعه فلک‌الافلاک نزدیک به ۵۰ مجسمه براساس فولکلور منطقه با لباس‌های محلی، برای موزه رختشورخانه زنجان، پارک جمشیدیه، پارک ملت، پارک ساعی، پارک براجین قزوین، پردیسان تهران، عسلویه، ماهشهر و موزه‌های تاریخ طبیعی، مجسمه‌های زیادی ساخته است و از تمام کارهایش دست‌کم نمونه‌ای کوچک در این مجموعه وجود دارد. بازدید از غارموزه احتمالا هیجان انگیزترین بخش سفرتان به دشت هویج خواهد بود و از آن به عنوان شگفت انگیزترین جاهای دیدنی تهران نام خواهید برد.
نکات مهم هنگام بازدید
دشت هویج طبیعت است. امکانات رفاهی ندارد. خرید ملزومات و مایحتاج خود را در روستای افجه انجام دهید. نکات ضروری برای کمپ در طبیعت را نیز بلد باشید. در فصل بهار، درختان شکوفه پوش زیادی را در مسیر می‌بینید. همین درخت‌ها در تابستان میوه می‌دهند. مراقب باشید. به هوای چیدن میوه به درختان آسیب نزنید و باعث شکسته شدن شاخه آنها نشوید. مسیر دشت هویج، چندین چشمه بزرگ و کوچک دارد. از صفای آنها استفاده کنید. طبیعت را به همه حواس پنج گانه حس و سعی کنید انرژی بگیرید.
همچنین بخوانید:
شهرک سینمایی غزالی ؛ سفر به تهران قدیم در سال 98
تور یک روزه؛ آخر هفته کجا برویم؟ (قسمت دوم)
ستاره می‌زنه سو!
می‌گویند هر وقت ستاره دنباله‌دار دیدی آرزو کن. شک نداشته باش آن ستاره آرزویت را برآورده می‌کند.
این شب‌های آخر مرداد، آسمان شهاب باران است. پدیده نجومی بارش شهابی برساوشی این شب‌ها در اوج خود قرار دارد و چه چیز بهتر از این؟ به آسمان نگاه کنید. ستاره‌های دنباله‌دار و شهاب‌ها را ببینید و در آرامش کهکشان غرق شوید. تفریحی صددرصد رایگان! صددرصد طبیعی! صددرصد لذت بخش! با مجله گردشگری پیام دلتا همراه باشید تا به شما یاد بدهیم کجا بروید تا به خوبی بتوانید شهاب باران برساوشی را ببینید و لذت ببرید.
شهاب باران برساوشی چیست؟
بارش شهابی برساوشی یک پدیده زیبای نجومی است که برای لذت بردن از آن قرار نیست تلسکوپ هابل داشته باشید و چیز زیادی از علم نجوم و رمل و اسطرلاب بدانید. کافیست سرتان را بالا بگیرید، آن را ببینید و لذت ببرید.
شاید برای‌تان سوال باشد که شهاب باران دقیقا چیست؟ برای پاسخ به این سوال باید به شما بگوییم که هر جرم آسمانی در مدار مشخصی حرکت می‌کند. گاهی زمین، این سیاره آبی و خانه همه ما، وقتی دارد در مدار خودش حرکت می‌کند و به دور خورشید می‌چرخد، وارد مدار یکی از سیارک‌ها یا ستاره‌های دنباله‌دار می‌شود. در این صورت ذرات جدا مانده از این سیارک‌ها و دنباله‌دارها وارد جو زمین می‌شوند و نتیجه آن، چیزی است که نام شهاب باران روی آن گذاشته‌اند! آتش بازی هیجان انگیز آسمانی!
این اتفاق هر ساله در اواسط تابستان در آسمان ایران روی می‌دهد. افراد زیادی به شوق دیدن باران شهابی راهی سفر می‌شوند تا به چشم خودشان ببیند آسمان چگونه سوسو می‌زند. شهاب باران برساوشی حاصل ذرات به جا مانده از مدار ستاره دنباله دار “سویفت تاتل” است.
کجا برویم شهاب باران ببینیم؟
خارج از شهر. شهرها با پدیده‌ای به نام آلودگی نوری دست به گریبان هستند. یعنی در شهرهای بزرگ، نمی‌توانیم آسمان سیاه و مخملی ببینیم. چراغ‌های منازل مسکونی، بزرگراه‌ها و اتوبان‌ها و رقص نورهایی که برای زیباسازی شهری مورد استفاده قرار می‌گیرند، نمی‌گذارند بتوانید ستاره‌ها و شهاب باران را از داخل شهر ببینید. پس دور پشت بام خانه‌تان را خط بکشید و اگر کسی گفت روی بام، شهاب باران دیده زیاد حرفش را جدی نگیرید.
پس باید چه کار کنید؟ از شهر خارج شوید. بله. باید از شهر خارج شوید تا بتوانید شهاب باران را با خیالی آسوده ببینید. جاده‌های فرعی اطراف شهرها، روستاهای کوچک و نواحی دوردست جاهای مناسبی هستند. ما چند جای مناسب را که می‌توانید حوالی تهران، شهاب باران ببینید، به شما معرفی می‌کنیم:
کویرهای اطراف تهران:
کویرها بهترین جا برای تماشای باران شهابی هستند. در کویر خبری از آلودگی نوری نیست. همچنین گرد و غبار در آسمان وجود ندارد. بنابراین بهترین جا برای رصد آسمان به شمار می‌روند.
اگر وارد جاده قدیم قم شوید، آسمان خوبی را برای تماشای آسمان پیدا می‌کنید. حوالی مریخ ایران هم جای بدی نیست. همچنین جاده تهران به گرمسار هم فرعی‌های خوبی برای رصد آسمان دارد. می‌توانید به کاروانسرای ده نمک در جاده گرمسار به تهران بروید و از روی سقف کاروانسرا، آسمان را رصد کنید. شهاب باران برساوشی را در سمت شمال شرق آسمان بجویید. از ساعت 11 شب تا 4 بامداد بهترین زمان تماشای شهاب‌ها است. در نظر داشته باشید همه کاروانسراهای بازسازی شده و گردشگر پذیر که خارج از شهرها قرار دارد، برای رصد ستاره‌ها عالی هستند. نزدیک‌ترین آن را پیدا کنید و برای رفتن برنامه ریزی کنید
نکات مهم در تماشای شهاب باران برساوشی
این شب‌ها نمی‌توانید از شهر خارج شوید؟ اشکالی ندارد. این اتفاق هر ساله در اواخر مرداد تکرار می‌شود. سال بعد با هماهنگی بیشتر برنامه ریزی کنید. همراه داشتن دوربین دوچشمی پیشنهاد ما به شماست. بالا گرفتن سر به مدت طولانی ممکن است باعث شود گردن‌تان رگ به رگ شود. پیشنهاد ما به شما همراه داشتن یک زیرانداز گرم و نرم است. پهن کنید و راحت روی آن دراز بکشید و به آسمان خیره شوید. اگر بالش داشته باشید که دیگر نور علی نور می‌شود. از آنجایی که کویرها بهترین جا برای رصد آسمان هستند و کویرها در شب، سرد می‌شوند، همراه داشتن پتوی مسافرتی عاقلانه است.
سعی کنید فقط از آرامش طبیعت لذت ببرید. طبیعت را ببینید، بشنوید و نفس بکشید. چه لزومی دارد موسیقی متال در آن شرایط گوش کنید؟ البته این صرفا پیشنهاد ما به شماست. حق دارید هر جور دل‌تان می‌خواهد خوش بگذرانید.
صبور باشید. حداقل دو ساعت زمان برای این کار بگذارید تا بتونید شهاب‌های بیشتری ببینید. عکاسی نکنید. بله درست شنیدید. اگر عکاس حرفه‌ای نیستید و دوربین حرفه‌ای ندارید، بیخیال عکاسی شوید. چون احتمالا عکس‌های خوبی نخواهید گرفت. فقط وقت‌تان هدر می‌رود و لذت کمتری از تماشای آسمان شب می‌برید. خوراکی سبک و نوشیدنی همراه داشته باشید.
همچنین بخوانید:
آبشار مارگون ، ودیعه عصر یخبندان!
خنک ترین شهرها در تابستان ( بخش اول)
خنک ترین شهرهای ایران در تابستان (بخش دوم)
داستان کوه خشمگینی که ناگهان بیدار شد!
از گردشگری سیاه چیزی می‌دانید؟ گردشگری سیاه چیزی شبیه ژانر وحشت در سینماست. هیجان انگیز است و آدرنالین خون را بالا می‌برد.
شهر باستانی پمپئی در ایتالیا یکی از دیدنی‌های مهم این کشور به شمار می‌رود. شهری که به خاطر فوران یک آتشفشان عصبانی، در تاریخ ابدی شد و اکنون به یکی از مهمترین جاذبه‌های گردشگری دنیا تبدیل شده است. با مجله گردشگری پیام دلتا همراه باشید تا این بار به ایتالیا سفر کنیم و با هم داستان شهر پمپئی را که بر اثر فوران آتشفشان وزوو به زیر خاکستر رفت و همه ساکنانش به سنگ تبدیل شدند، با هم بخوانیم.
شهر پمپئی کجاست؟
شهر پمپئی در جنوب کشور ایتالیا جایی نزدیک به ناپل قرار دارد. برای بازدید از این شهر، ناگزیر باید باید ایتالیا بلیط بخرید. البته این کشور دیدنی‌های زیادی دارد. می‌توانید یک برنامه سفر درست و حسابی و همه جانبه بچینید.
وقتی زمان متوقف شد
پمپئی به مدت 600 سال یکی از بندرهای مهم روم به شمار می‌رفت. از یک سو به دریا و از سوی دیگر به کوهستان وزوو راه داشت و از این رو منطقه‌ای ایده آل برای ثروتمندان رومی محسوب می‌شد. آوازه بناهای باشکوه و زیبای شهر، کل دنیای قدیم را در نوردیده بود.
تا اینکه در سال 79 میلادی، ناگهان زمان برای همیشه در پمئپی متوقف شد. آتشفشان وزوو خیلی ناگهانی فوران کرد. زمین لرزید و در چشم به هم زدنی شهر باشکوه پمپئبی به تلی از خاکستر تبدیل شد. مردم شهر، در حال انجام زندگی روزمره بودند. غذا می‌خوردند، کارهای روزمره را انجام می‌دادند و عده‌ای خواب بودند. همه آنها در چشم به هم زدنی مجسمه شدند. مجسمه‌هایی که اکنون در یکی از بزرگ‌ترین و اسرار آمیزترین موزه شهرهای باستانی دنیا قرار دارند و هر روزه، سیل عظیم گردشگران کنجکاو از آنها دیدن می‌کنند. کارشناسان می‌گویند مردم پمپئی به دلیل گازهای سمی نمرده‌اند. بلکه دمای بالای آتشفشان که چیزی حدود 250 درجه سانتی‌گراد بود، همه آنها را ناگهان کشت.
سالها مدفون زیر خاک
در سال 1748 بود که پمپئی کشف شد. یعنی چیزی حدود 1700 بعد از حادثه عظیم وزوو. کشاورزی که داشت زمینش را شخم می‌زد، باعث کشف آن شد. کشاورز چند جسد عجیب پیدا کرد و همین سرآغاز کاوش وسیعی شد که سرانجام پمپئی را به طور کامل از زیر خاک بیرون آورد. شهری که قرن‌ها بود زیر 6 متر خاکستر آتشفشانی مدفون بود.
از آن سال به بعد بود که این شهر به یکی از قطب‌های گردشگری ایتالیا تبدیل شد. به زبان بهتر، پمپئی قطب گردشگری سیاه ایتالیا شد. یعنی جایی که رد پای ترس و مرگ را می‌توان هنگام بازدید از دیدنی‌های گردشگری آن جست و جو کرد و اصلا همین ترس، باعث شکل گیری این نوع از گردشگری شده است. پمپئی بهترین نمونه گردشگری سیاه دنیا است. جایی که می‌توانید آدرنالین خون‌تان را افزایش دهید.
در شهر پمپئی چه چیزی منتظر شماست
شما می‌توانید به سفر به ایتالیا و بازدید از پمپئی یکی از بهترین نمونه‌های گردشگری سیاه را ببینید. شهر باستانی پمپئی دقیقا به همان صورتی که دچار حادثه شد، مرمت و بازسازی شده است. مجسمه مردمانی که روزگاری جان داشتند و در شهر زندگی می‌کردند، به همان صورتی که دچار حادثه شدند در شهر دیده می‌شود. حیوانات خانگی و مردم عادی گویی جایی در زمان موقف شده‌اند. جوانی که دنبال راه گریزی برای فرار از گرمای طاقت فرسای آتشفشان می‌گشت، مادری که فرزندانش را در آغوش گرفته و مردی که خواب بود و تا ابد خواب مانده را می‌توانید در شهر ببینید.
معبد ونوس، معبد آپولو، معبد ژوپیتر، گرمابه باستانی عمومی و آمفی تئاتر شهر پمپئی از دیگر دیدنی‌های جذاب این منطقه به شمار می‌رود. شما همچنن می‌توانید کوه وزوو، این بزرگ‌ترین قاتل طبیعی تاریخ را ببینید و حتی از آن بالا بروید.
همچنین بخوانید:
بازارهای مسکو ؛ زیبا اما گران!